چه دیر به دیر به خواب زندگی‌ام می‌آیي!

نمی‌دانی که من دلواپسی‌هایم را

با رویاهای تو رنگ می‌زنم؟!

نمی‌دانی که اندوهم

با خیال تو می‌آمیزد...

تا غزل غزل ترانه شود؟!

تو خوب می‌دانی

که در اندوه فاصله

پنجره‌ی اتاقم باز نمی‌شود

حتی،

تا هوای تازه بنوشم...!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: